Συντάκτης: Ριάνα Κουράκου
Την Πέμπτη, 23 Ιανουαρίου, η Νατάσα Θεοδωρίδου ήταν καλεσμένη του Ποσειδώνα Γιαννόπουλου στο Love radio.
Μέσα σε όλα αυτά που είπε, αναφέρθηκε και στο καινούριο talent show, το "The voice", ύστερα από την ερώτηση του Ποσειδώνα, για το αν της είχε γίνει πρόταση, να συμμετάσχει και η ίδια, ως μέλος της κριτικής επιτροπής.
Η Νατάσα απάντησε, πως της έχουν γίνει προτάσεις και από άλλα παιχνίδια, εκτός του "The voice", και τις έχει απορρίψει, γιατί θέλει να υπάρχει μόνο ως τραγουδίστρια. Δε θα μπορούσε να είναι σε μια καρέκλα και να κρίνει, αφού θεωρεί ακόμη νέο τον εαυτό της και πιστεύει πως δεν έχει την εμπειρία, της θέσης ενός κριτή.
Ο Ποσειδώνας πιάστηκε από τη δήλωση αυτή και την ρώτησε, πως βλέπει τότε, τη Μελίνα Ασλανίδου, που είναι λιγότερα χρόνια στον χώρο από τη Νατάσα, αλλά παρόλα αυτά δέχτηκε τη συγκεκριμένη θέση.
Κι εκείνη απάντησε αφοπλιστικά, πως μιλάει μόνο για τον εαυτό της και όχι για το τί κάνουν οι άλλοι.
Επιπλέον αναφέρθηκαν στην υπερβολή του παιχνιδιού και στον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι κριτές νέα παιδιά, λέγοντάς τους "Τί φωνάρα είσαι εσύ" και δίνοντάς τους ελπίδες για καριέρες, οι οποίες το πιθανότερο είναι να μην έρθουν ποτέ.
Ας πιαστούμε λοιπόν από αυτό. Μέσα στα χρόνια της συναστροφής μου με χιλιάδες νέους καλλιτέχνες, πολλές φορές μου τέθηκε από αυτούς το ερώτημα για το αν πρέπει να δηλώσουν συμμετοχή ή να πάρουν μέρος σε ένα talent show. Η απάντησή μου ήταν πάντα η ίδια... "Εσύ τί πιστεύεις...'; Και οι απαντήσεις πολλές... "Ναι, πιστεύω πως θα με βοηθήσει στην καριέρα μου, θα με δει ο κόσμος, μπορεί κάποιος να με ανακαλύψει και, και, και...'
Όνειρα! Ο καθένας κατέθετε τα όνειρά του και τις βλέψεις του.
Η αλήθεια όμως είναι μία και την έχω πει σε πολλά από αυτά τα παιδιά στο παρελθόν.
Από όλα αυτά τα talent shows, που τόσα χρόνια παρακολουθούμε, έχουν περάσει εκατοντάδες παιδιά. Από πολύ ταλαντούχα, μέχρι τελείως ατάλαντα, που τα έβαλαν στο παιχνίδι, γιατί εξυπηρετούσαν άλλα συμφέροντα. Όμως τελικά, πόσοι από αυτούς κατάφεραν να κάνουν "καριέρα"; Ή έστω κάτι, που να μοιάζει με καριέρα τέλος πάντων...; 5; 10; Δεν είναι μικρό το ποσοστό; Και αυτοί που την έκαναν την καριέρα τελικά, την έκαναν λόγω παιχνιδιού ή έτσι κι αλλιώς θα γινόταν; Γιατί πίσω τους υπήρχαν έτσι κι αλλιώς οι άκρες για να την κάνουν;
Δεν καταθέτω τη γνώμη μου, αλλά τη γνώση μου... Έτσι κι αλλιώς θα την έκαναν! Τουλάχιστον το 99.9% αυτών των παιδιών, για να μην κατηγορηθώ και ως απόλυτη.
Γιατί τα telent shows είναι έτσι κι αλλιώς στημένα. Οι auditions γίνονται για να γίνουν, ακόμα κι αυτές συμφέροντα εξυπηρετούν.
Και τα παιδάκια πηγαίνουν και στήνονται ώρες απ' έξω, χωρίς φαγητό, κάνοντας πρόβες ξανά και ξανά, κουβαλώντας την αγωνία τους, την ελπίδα και τα όνειρά τους.
Αν οι γονείς, οι ανόητοι γονείς τους, γνώριζαν τί περνούν τα παιδιά τους εκείνες τις στιγμές, πόσες ψυχοφθόρες διαδικασίες και τί πιθανότητες έχουν για να πετύχουν, δεν υπήρχε περίπτωση, αν μη τί άλλο, να τους ενθαρρύνουν να πάρουν μέρος σε κάτι τέτοιο.
Αλλά εκείνοι τους ενθαρρύνουν και πολλές φορές μάλιστα τους προτρέπουν. Και τα παιδιά τους καταφέρνουν να κάνουν ακόμα πλουσιότερους τους καναλάρχες, τους κριτικούς και λοιπούς συντελεστές των παραγωγών αυτών.
Μπράβο λοιπόν σε αυτά τα παιδιά, που χωρίς να το ξέρουν, ταΐζουν τόσους "υπεύθυνους", χωρίς όμως να ταΐζουν το δικό τους στομάχι και την ψυχή τους.
Γιατί κύριοι, εσείς εκεί στα κανάλια, στις παραγωγές και στις θέσεις των κριτών, που χλευάζετε και κοροϊδεύετε τόσα και τόσα παιδάκια, μέσα σας ξέρετε πως χάρη σε αυτά υπάρχετε. Χωρίς αυτά, θα ήσασταν το απόλυτο μηδέν!
Αν στο επόμενο talent show, δεν γίνει καμία αίτηση συμμετοχής, θα υπάρξει talent show....;
Άρα, ποιος κινεί τα νήματα; Αναλογίσου το!
Και για να λύσω κάποιες απορίες σου... Πώς είναι στημένα τα παιχνίδια αυτά;
Δηλώνει συμμετοχή όποιος θέλει να δηλώσει. Τους ακούν όλους, ανεξάρτητα από το ποιους τελικά δείχνουν στις εκπομπές. Και φυσικά τους ακούν όλους για να έχουν και "καλό υλικό" να δείξουν.
Το "καλό υλικό", φυσικά, δεν είναι οι καλές φωνές, αλλά "οι καλές περιπτώσεις", παιδιών που φέρνουν νούμερα είτε γιατί στερούνται νόησης είτε γιατί "δε μασάνε" και αντιδρούν στα "σοφά" λόγια των κριτών.
Από εκεί και πέρα όμως, όσους και αν δουν, δεν έχει νόημα. Ξέρουν από την αρχή ποιους θα πάρουν. Ή τον γνωστό, του γνωστού, ώ γνωστέ ή αυτόν που σύντομα θα τον πετάξουν έξω, αλλά εν τω μεταξύ, θα τους έχει εξασφαλίσει νουμεράκια.
"That 's the game", που λέει και ένα φίλος...
Αν πω περισσότερα, απλά θα πολυλογήσω... Πιστεύω πως ήδη έχεις καταλάβει!
Και πάμε τώρα στους κριτές... Και αφού το 'The voice" είναι επίκαιρο αυτή την περίοδο, ας ξεκινήσουμε από αυτό. Τί λόγο έχει ένας καλλιτέχνης, όπως πολύ σωστά είπε και η Νατάσα Θεοδωρίδου, να καθίσει στην καρέκλα αυτή; Και μάλιστα, ένας ενεργός καλλιτέχνης; Εκτός από την δική του προβολή, απολύτως κανέναν άλλο λόγο. Θα μου πεις, ο Αντώνης Ρέμος έχει ανάγκη από προβολή; Αυτός όχι! Αυτός είναι ο μοναδικός από τους κριτές, που έχουν περάσει όλα αυτά τα χρόνια από τα talent shows, που δεν μπορώ να βρω τον λόγο ύπαρξής του, σε μια τέτοια θέση.
Εκτός αν τον χτύπησε η οικονομική κρίση, έκανε μια αρπαχτή και αυτό είναι όλο. Αυτό το ενστερνίζομαι και δεν το κατηγορώ. Τόσοι κάνουν αρπαχτές, ο Αντώνης μας πείραξε;
Όλοι οι υπόλοιποι όμως και όταν λέω όλοι, εννοώ ΟΟΟΟΛΟΙ...μέσα από τέτοιου είδους θέσεις, αυτοπροβάλλονται.
Γιατί η Μελίνα Ασλανίδου είναι φωνάρα, είναι καλλιτεχνάρα, έχει το κοινό της, αλλά δεν την ξέρει και η κυρά-Μαρία που ζει στο τελευταίο χωριουδάκι της Ελλάδας, ενώ τώρα με το 'The voice", την έμαθε. Γι' αυτό και να μου το θυμηθείς, το καλοκαίρι θα οργώσει την Ελλάδα με συναυλίες.
Το ίδιο και ο καταπληκτικός Μιχάλης, από τους Stavento. Είναι εξαιρετικός στο είδος του, εγώ δηλώνω fan του, αλλά δεν τον ήξερα όλοι... Τώρα τον έμαθαν.
Για την Δέσποινα Βανδή, προτιμώ να μη μιλήσω... Ή να μιλήσω; Θα μιλήσω!
Η αλήθεια είναι, πως η Δέσποινα, τα τελευταία χρόνια, στις εμφανίσεις της, έχει μια σχετική πτώση, οπότε...ο νοών... νοείτω...
Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, αντί να πουν "δόξα τον Θεό, που έχουμε την θεσούλα που έχουμε", στέκονται απέναντι στα παιδάκια, που τους κοιτούν με την αγωνία του κόσμου, ολόκληρη, ζωγραφισμένη στα μάτια τους και υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια, τη στιγμή που ούτε καν οι ίδιοι έχουν ούτε τους λαγούς, αλλά ούτε και τα πετραχήλια.
Θα μου πεις και τί να κάνουν; Εκτελεστικά όργανα είναι, στρατιωτάκια, ρομπότ... Να μη γινόντουσαν! Να έλεγαν"όχι", όπως είπε η Νατάσα Θεοδωρίδου και τόσοι άλλοι καλλιτέχνες, που είναι ακόμα καλλιτέχνες μέσα και έξω τους, γι΄αυτό και αρνούνται τέτοιου είδους προτάσεις!
Διαφορετικά, ας έχουν τα... κότσια, να βγουν και να πουν "άκουσε κορίτσι μου ή αγόρι μου, η φωνή σου έχει προοπτικές, έχει βάσεις, έχεις ελπίδες και μέλλον σε αυτό τον χώρο, αλλά πρέπει να δουλέψεις πολύ, να κάνεις πολλές υποχωρήσεις, να ταπεινώσεις πολλές φορές τον εαυτό σου, να κατεβάσεις το κεφάλι και ΙΣΩΣ τότε, σου δοθεί η ευκαιρία για να κάνεις καριέρα... ΙΣΩΣ..."
Εδώ δεν ξέρουν οι ίδιοι αν του χρόνου θα έχουν δουλειά, έτσι όπως πάει η νύχτα, απ' το κακό στο χειρότερο, υπόσχονται καριέρες σε άλλους;
Αυτά για σήμερα, γιατί έχω φουντώσει... τα ξαναλέμε... σύντομα....
Την Πέμπτη, 23 Ιανουαρίου, η Νατάσα Θεοδωρίδου ήταν καλεσμένη του Ποσειδώνα Γιαννόπουλου στο Love radio.
Μέσα σε όλα αυτά που είπε, αναφέρθηκε και στο καινούριο talent show, το "The voice", ύστερα από την ερώτηση του Ποσειδώνα, για το αν της είχε γίνει πρόταση, να συμμετάσχει και η ίδια, ως μέλος της κριτικής επιτροπής.
Η Νατάσα απάντησε, πως της έχουν γίνει προτάσεις και από άλλα παιχνίδια, εκτός του "The voice", και τις έχει απορρίψει, γιατί θέλει να υπάρχει μόνο ως τραγουδίστρια. Δε θα μπορούσε να είναι σε μια καρέκλα και να κρίνει, αφού θεωρεί ακόμη νέο τον εαυτό της και πιστεύει πως δεν έχει την εμπειρία, της θέσης ενός κριτή.
Ο Ποσειδώνας πιάστηκε από τη δήλωση αυτή και την ρώτησε, πως βλέπει τότε, τη Μελίνα Ασλανίδου, που είναι λιγότερα χρόνια στον χώρο από τη Νατάσα, αλλά παρόλα αυτά δέχτηκε τη συγκεκριμένη θέση.
Κι εκείνη απάντησε αφοπλιστικά, πως μιλάει μόνο για τον εαυτό της και όχι για το τί κάνουν οι άλλοι.
Επιπλέον αναφέρθηκαν στην υπερβολή του παιχνιδιού και στον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι κριτές νέα παιδιά, λέγοντάς τους "Τί φωνάρα είσαι εσύ" και δίνοντάς τους ελπίδες για καριέρες, οι οποίες το πιθανότερο είναι να μην έρθουν ποτέ.
Ας πιαστούμε λοιπόν από αυτό. Μέσα στα χρόνια της συναστροφής μου με χιλιάδες νέους καλλιτέχνες, πολλές φορές μου τέθηκε από αυτούς το ερώτημα για το αν πρέπει να δηλώσουν συμμετοχή ή να πάρουν μέρος σε ένα talent show. Η απάντησή μου ήταν πάντα η ίδια... "Εσύ τί πιστεύεις...'; Και οι απαντήσεις πολλές... "Ναι, πιστεύω πως θα με βοηθήσει στην καριέρα μου, θα με δει ο κόσμος, μπορεί κάποιος να με ανακαλύψει και, και, και...'
Όνειρα! Ο καθένας κατέθετε τα όνειρά του και τις βλέψεις του.
Η αλήθεια όμως είναι μία και την έχω πει σε πολλά από αυτά τα παιδιά στο παρελθόν.
Από όλα αυτά τα talent shows, που τόσα χρόνια παρακολουθούμε, έχουν περάσει εκατοντάδες παιδιά. Από πολύ ταλαντούχα, μέχρι τελείως ατάλαντα, που τα έβαλαν στο παιχνίδι, γιατί εξυπηρετούσαν άλλα συμφέροντα. Όμως τελικά, πόσοι από αυτούς κατάφεραν να κάνουν "καριέρα"; Ή έστω κάτι, που να μοιάζει με καριέρα τέλος πάντων...; 5; 10; Δεν είναι μικρό το ποσοστό; Και αυτοί που την έκαναν την καριέρα τελικά, την έκαναν λόγω παιχνιδιού ή έτσι κι αλλιώς θα γινόταν; Γιατί πίσω τους υπήρχαν έτσι κι αλλιώς οι άκρες για να την κάνουν;
Δεν καταθέτω τη γνώμη μου, αλλά τη γνώση μου... Έτσι κι αλλιώς θα την έκαναν! Τουλάχιστον το 99.9% αυτών των παιδιών, για να μην κατηγορηθώ και ως απόλυτη.
Γιατί τα telent shows είναι έτσι κι αλλιώς στημένα. Οι auditions γίνονται για να γίνουν, ακόμα κι αυτές συμφέροντα εξυπηρετούν.
Και τα παιδάκια πηγαίνουν και στήνονται ώρες απ' έξω, χωρίς φαγητό, κάνοντας πρόβες ξανά και ξανά, κουβαλώντας την αγωνία τους, την ελπίδα και τα όνειρά τους.
Αν οι γονείς, οι ανόητοι γονείς τους, γνώριζαν τί περνούν τα παιδιά τους εκείνες τις στιγμές, πόσες ψυχοφθόρες διαδικασίες και τί πιθανότητες έχουν για να πετύχουν, δεν υπήρχε περίπτωση, αν μη τί άλλο, να τους ενθαρρύνουν να πάρουν μέρος σε κάτι τέτοιο.
Αλλά εκείνοι τους ενθαρρύνουν και πολλές φορές μάλιστα τους προτρέπουν. Και τα παιδιά τους καταφέρνουν να κάνουν ακόμα πλουσιότερους τους καναλάρχες, τους κριτικούς και λοιπούς συντελεστές των παραγωγών αυτών.
Μπράβο λοιπόν σε αυτά τα παιδιά, που χωρίς να το ξέρουν, ταΐζουν τόσους "υπεύθυνους", χωρίς όμως να ταΐζουν το δικό τους στομάχι και την ψυχή τους.
Γιατί κύριοι, εσείς εκεί στα κανάλια, στις παραγωγές και στις θέσεις των κριτών, που χλευάζετε και κοροϊδεύετε τόσα και τόσα παιδάκια, μέσα σας ξέρετε πως χάρη σε αυτά υπάρχετε. Χωρίς αυτά, θα ήσασταν το απόλυτο μηδέν!
Αν στο επόμενο talent show, δεν γίνει καμία αίτηση συμμετοχής, θα υπάρξει talent show....;
Άρα, ποιος κινεί τα νήματα; Αναλογίσου το!
Και για να λύσω κάποιες απορίες σου... Πώς είναι στημένα τα παιχνίδια αυτά;
Δηλώνει συμμετοχή όποιος θέλει να δηλώσει. Τους ακούν όλους, ανεξάρτητα από το ποιους τελικά δείχνουν στις εκπομπές. Και φυσικά τους ακούν όλους για να έχουν και "καλό υλικό" να δείξουν.
Το "καλό υλικό", φυσικά, δεν είναι οι καλές φωνές, αλλά "οι καλές περιπτώσεις", παιδιών που φέρνουν νούμερα είτε γιατί στερούνται νόησης είτε γιατί "δε μασάνε" και αντιδρούν στα "σοφά" λόγια των κριτών.
Από εκεί και πέρα όμως, όσους και αν δουν, δεν έχει νόημα. Ξέρουν από την αρχή ποιους θα πάρουν. Ή τον γνωστό, του γνωστού, ώ γνωστέ ή αυτόν που σύντομα θα τον πετάξουν έξω, αλλά εν τω μεταξύ, θα τους έχει εξασφαλίσει νουμεράκια.
"That 's the game", που λέει και ένα φίλος...
Αν πω περισσότερα, απλά θα πολυλογήσω... Πιστεύω πως ήδη έχεις καταλάβει!
Και πάμε τώρα στους κριτές... Και αφού το 'The voice" είναι επίκαιρο αυτή την περίοδο, ας ξεκινήσουμε από αυτό. Τί λόγο έχει ένας καλλιτέχνης, όπως πολύ σωστά είπε και η Νατάσα Θεοδωρίδου, να καθίσει στην καρέκλα αυτή; Και μάλιστα, ένας ενεργός καλλιτέχνης; Εκτός από την δική του προβολή, απολύτως κανέναν άλλο λόγο. Θα μου πεις, ο Αντώνης Ρέμος έχει ανάγκη από προβολή; Αυτός όχι! Αυτός είναι ο μοναδικός από τους κριτές, που έχουν περάσει όλα αυτά τα χρόνια από τα talent shows, που δεν μπορώ να βρω τον λόγο ύπαρξής του, σε μια τέτοια θέση.
Εκτός αν τον χτύπησε η οικονομική κρίση, έκανε μια αρπαχτή και αυτό είναι όλο. Αυτό το ενστερνίζομαι και δεν το κατηγορώ. Τόσοι κάνουν αρπαχτές, ο Αντώνης μας πείραξε;
Όλοι οι υπόλοιποι όμως και όταν λέω όλοι, εννοώ ΟΟΟΟΛΟΙ...μέσα από τέτοιου είδους θέσεις, αυτοπροβάλλονται.
Γιατί η Μελίνα Ασλανίδου είναι φωνάρα, είναι καλλιτεχνάρα, έχει το κοινό της, αλλά δεν την ξέρει και η κυρά-Μαρία που ζει στο τελευταίο χωριουδάκι της Ελλάδας, ενώ τώρα με το 'The voice", την έμαθε. Γι' αυτό και να μου το θυμηθείς, το καλοκαίρι θα οργώσει την Ελλάδα με συναυλίες.
Το ίδιο και ο καταπληκτικός Μιχάλης, από τους Stavento. Είναι εξαιρετικός στο είδος του, εγώ δηλώνω fan του, αλλά δεν τον ήξερα όλοι... Τώρα τον έμαθαν.
Για την Δέσποινα Βανδή, προτιμώ να μη μιλήσω... Ή να μιλήσω; Θα μιλήσω!
Η αλήθεια είναι, πως η Δέσποινα, τα τελευταία χρόνια, στις εμφανίσεις της, έχει μια σχετική πτώση, οπότε...ο νοών... νοείτω...
Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, αντί να πουν "δόξα τον Θεό, που έχουμε την θεσούλα που έχουμε", στέκονται απέναντι στα παιδάκια, που τους κοιτούν με την αγωνία του κόσμου, ολόκληρη, ζωγραφισμένη στα μάτια τους και υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια, τη στιγμή που ούτε καν οι ίδιοι έχουν ούτε τους λαγούς, αλλά ούτε και τα πετραχήλια.
Θα μου πεις και τί να κάνουν; Εκτελεστικά όργανα είναι, στρατιωτάκια, ρομπότ... Να μη γινόντουσαν! Να έλεγαν"όχι", όπως είπε η Νατάσα Θεοδωρίδου και τόσοι άλλοι καλλιτέχνες, που είναι ακόμα καλλιτέχνες μέσα και έξω τους, γι΄αυτό και αρνούνται τέτοιου είδους προτάσεις!
Διαφορετικά, ας έχουν τα... κότσια, να βγουν και να πουν "άκουσε κορίτσι μου ή αγόρι μου, η φωνή σου έχει προοπτικές, έχει βάσεις, έχεις ελπίδες και μέλλον σε αυτό τον χώρο, αλλά πρέπει να δουλέψεις πολύ, να κάνεις πολλές υποχωρήσεις, να ταπεινώσεις πολλές φορές τον εαυτό σου, να κατεβάσεις το κεφάλι και ΙΣΩΣ τότε, σου δοθεί η ευκαιρία για να κάνεις καριέρα... ΙΣΩΣ..."
Εδώ δεν ξέρουν οι ίδιοι αν του χρόνου θα έχουν δουλειά, έτσι όπως πάει η νύχτα, απ' το κακό στο χειρότερο, υπόσχονται καριέρες σε άλλους;
Αυτά για σήμερα, γιατί έχω φουντώσει... τα ξαναλέμε... σύντομα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου