Πολλές φορές, στην καθημερινότητά μας, λέμε πράγματα που δεν τα εννοούμε. Τα λέμε από συνήθεια, από ευγένεια, από ντροπή ή επειδή δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε.
Όμως υπάρχουν 4 λέξεις κλειδιά, που όλοι μας καθημερινά χρησιμοποιούμε και συνειδητά ή ασυνείδητα, στέλνουν ανεπιθύμητα μηνύματα στο υποσυνείδητό μας.
Η λέξη ΠΡΕΠΕΙ
Μια λέξη που την ακούμε από τότε που αρχίζουμε να έχουμε επαφή με το περιβάλλον μας.
"Πρέπει να τρως το φαγητό σου για να μεγαλώσεις", "πρέπει να μαζεύεις τα παιχνίδια σου", "πρέπει να διαβάζεις τα μαθήματά σου", "πρέπει να περάσεις στο πανεπιστήμιο", "πρέπει να δουλέψεις", "πρέπει να παντρευτείς", "πρέπει να κάνεις παιδιά", "πρέπει, πρέπει, πρέπει''...
Τόσες χιλιάδες "θέλω", εγκλωβισμένα μέσα στα "πρέπει" των άλλων. Στα "πρέπει", που με τα χρόνια, γίνονται δικά σου, χωρίς να το καταλάβεις.
"Πρέπει να τρώω το φαγητό μου για να μεγαλώσω", "πρέπει να μαζεύω τα παιχνίδια μου", "πρέπει να διαβάζω τα μαθήματά μου", "πρέπει να περάσω στο πανεπιστήμιο", "πρέπει να δουλέψω", "πρέπει να παντρευτώ", "πρέπει να κάνω παιδιά"!
Μάθε λοιπόν, ότι τελικά, τίποτα "δεν πρέπει". Γιατί κάθε φορά που χρησιμοποιείς τη συγκεκριμένη λέξη, το ανεπιθύμητο μήνυμα που στέλνεις στον εγκέφαλό σου, είναι αυτό του καταναγκασμού.
Το σώμα σου τότε, αντιλαμβάνεται ότι υποχρεώνεσαι να κάνεις κάτι που δε θες και αντιδρά με σκοπό να σε ελευθερώσει.
Αυτό μεταφράζεται σε πονοκεφάλους, αναίτιους πόνους στο σώμα, ταχυκαρδίες, δύσπνοιες και πολλά άλλα.
Η λέξη ΝΑΙ
Μία λέξη που βγαίνει από μέσα μας αβίαστα τις περισσότερες φορές. Έχουμε μάθει να λέμε πιο πολλές φορές "ναι" απ' ότι "όχι" στη ζωή μας. Κι αυτό, γιατί το "ναι" επιβεβαιώνει την εικόνα του "καλού παιδιού" γύρω μας.
Πόσες φορές όμως, ένα "ναι" σου, δεν έχει γίνει αιτία για να νιώσεις ένα ψυχοπλάκωμα, ένα βάρος στο στήθος σου;
Τότε, στην ουσία, η εικόνα του "καλού παιδιού", ισχύει για τους άλλους, αλλά μέσα σου καταστρέφεται. Γιατί εσύ ο ίδιος έχεις προδώσει τον εαυτό σου!
Μάθε λοιπόν, πως το "όχι" είναι πιο υγιές. Μπορεί να σε κάνει "κακό" πλην όμως υγιές παιδί!
Η λέξη ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ
Αν κάτι είναι πραγματικά πάνω από τις δυνάμεις σου, δεν υπάρχει καμία ενοχή στη χρήση της φράσης "δεν μπορώ".
Το πρόβλημα είναι, όταν το "δεν μπορώ" σου, αντικαθιστά το "δεν θέλω" σου.
Γιατί να πεις "δεν μπορώ να συναντηθούμε", όταν ουσιαστικά εννοείς "δε θέλω να συναντηθούμε"; Για να μη φανείς αγενής; Δεκτό, όμως τότε δε θα είσαι ειλικρινής. Και πάλι θα τα έχεις καλά με τους άλλους, αλλά όχι με τον εαυτό σου.
Και στην περίπτωση του "δεν μπορώ", το σώμα, προκειμένου να σε προστατεύσει, αντιδρά όπως και στο "πρέπει".
Αν ήξερες, πόσο αντιληπτή γίνεται κάθε λέξη από το υποσυνείδητό σου, το οποίο θέτει σε λειτουργία περίπλοκους μηχανισμούς για να υλοποιήσει την πραγματικότητα που του θέτεις, τότε το "δεν μπορώ", δε θα το χρησιμοποιούσες ποτέ ξανά στη ζωή σου.
Η λέξη ΑΝ
Η χρήση της λέξης "αν", συνήθως σε οδηγεί στο παρελθόν σου. "Αν δεν είχα πει αυτό, δε θα συνέβαινε το άλλο", "αν είχα πράξει έτσι τότε, δε θα ήμουν σήμερα εδώ"... Στην ουσία, με αυτή τη χρήση της λέξης "αν", ακυρώνεις το παρόν σου και έμμεσα κατακρίνεις τον εαυτό σου. Του ασκείς κριτική. Γιατί; Δε σου φτάνει η τόση κριτική που δέχεσαι από τους γύρω σου;
Σημασία έχει πως ότι κι αν έκανες στο παρελθόν, σήμερα είσαι πιο έμπειρος και σοφότερος κι αυτό από μόνο του, αρκεί για να δικαιολογήσει τα λάθη του παρελθόντος σου!
Συμπέρασμα: Χρησιμοποίησε όποια λέξη σε εκφράζει, αρκεί να το κάνεις συνειδητά. Και κάθε φορά που πονάς κάπου αδικαιολόγητα, σκέψου σε ποιο "ναι', "πρέπει" ή "δεν μπορώ" σου οφείλεται και προσπάθησε να μην το επαναλάβεις!
Όμως υπάρχουν 4 λέξεις κλειδιά, που όλοι μας καθημερινά χρησιμοποιούμε και συνειδητά ή ασυνείδητα, στέλνουν ανεπιθύμητα μηνύματα στο υποσυνείδητό μας.
Η λέξη ΠΡΕΠΕΙ
Μια λέξη που την ακούμε από τότε που αρχίζουμε να έχουμε επαφή με το περιβάλλον μας.
"Πρέπει να τρως το φαγητό σου για να μεγαλώσεις", "πρέπει να μαζεύεις τα παιχνίδια σου", "πρέπει να διαβάζεις τα μαθήματά σου", "πρέπει να περάσεις στο πανεπιστήμιο", "πρέπει να δουλέψεις", "πρέπει να παντρευτείς", "πρέπει να κάνεις παιδιά", "πρέπει, πρέπει, πρέπει''...
Τόσες χιλιάδες "θέλω", εγκλωβισμένα μέσα στα "πρέπει" των άλλων. Στα "πρέπει", που με τα χρόνια, γίνονται δικά σου, χωρίς να το καταλάβεις.
"Πρέπει να τρώω το φαγητό μου για να μεγαλώσω", "πρέπει να μαζεύω τα παιχνίδια μου", "πρέπει να διαβάζω τα μαθήματά μου", "πρέπει να περάσω στο πανεπιστήμιο", "πρέπει να δουλέψω", "πρέπει να παντρευτώ", "πρέπει να κάνω παιδιά"!
Μάθε λοιπόν, ότι τελικά, τίποτα "δεν πρέπει". Γιατί κάθε φορά που χρησιμοποιείς τη συγκεκριμένη λέξη, το ανεπιθύμητο μήνυμα που στέλνεις στον εγκέφαλό σου, είναι αυτό του καταναγκασμού.
Το σώμα σου τότε, αντιλαμβάνεται ότι υποχρεώνεσαι να κάνεις κάτι που δε θες και αντιδρά με σκοπό να σε ελευθερώσει.
Αυτό μεταφράζεται σε πονοκεφάλους, αναίτιους πόνους στο σώμα, ταχυκαρδίες, δύσπνοιες και πολλά άλλα.
Η λέξη ΝΑΙ
Μία λέξη που βγαίνει από μέσα μας αβίαστα τις περισσότερες φορές. Έχουμε μάθει να λέμε πιο πολλές φορές "ναι" απ' ότι "όχι" στη ζωή μας. Κι αυτό, γιατί το "ναι" επιβεβαιώνει την εικόνα του "καλού παιδιού" γύρω μας.
Πόσες φορές όμως, ένα "ναι" σου, δεν έχει γίνει αιτία για να νιώσεις ένα ψυχοπλάκωμα, ένα βάρος στο στήθος σου;
Τότε, στην ουσία, η εικόνα του "καλού παιδιού", ισχύει για τους άλλους, αλλά μέσα σου καταστρέφεται. Γιατί εσύ ο ίδιος έχεις προδώσει τον εαυτό σου!
Μάθε λοιπόν, πως το "όχι" είναι πιο υγιές. Μπορεί να σε κάνει "κακό" πλην όμως υγιές παιδί!
Η λέξη ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ
Αν κάτι είναι πραγματικά πάνω από τις δυνάμεις σου, δεν υπάρχει καμία ενοχή στη χρήση της φράσης "δεν μπορώ".
Το πρόβλημα είναι, όταν το "δεν μπορώ" σου, αντικαθιστά το "δεν θέλω" σου.
Γιατί να πεις "δεν μπορώ να συναντηθούμε", όταν ουσιαστικά εννοείς "δε θέλω να συναντηθούμε"; Για να μη φανείς αγενής; Δεκτό, όμως τότε δε θα είσαι ειλικρινής. Και πάλι θα τα έχεις καλά με τους άλλους, αλλά όχι με τον εαυτό σου.
Και στην περίπτωση του "δεν μπορώ", το σώμα, προκειμένου να σε προστατεύσει, αντιδρά όπως και στο "πρέπει".
Αν ήξερες, πόσο αντιληπτή γίνεται κάθε λέξη από το υποσυνείδητό σου, το οποίο θέτει σε λειτουργία περίπλοκους μηχανισμούς για να υλοποιήσει την πραγματικότητα που του θέτεις, τότε το "δεν μπορώ", δε θα το χρησιμοποιούσες ποτέ ξανά στη ζωή σου.
Η λέξη ΑΝ
Η χρήση της λέξης "αν", συνήθως σε οδηγεί στο παρελθόν σου. "Αν δεν είχα πει αυτό, δε θα συνέβαινε το άλλο", "αν είχα πράξει έτσι τότε, δε θα ήμουν σήμερα εδώ"... Στην ουσία, με αυτή τη χρήση της λέξης "αν", ακυρώνεις το παρόν σου και έμμεσα κατακρίνεις τον εαυτό σου. Του ασκείς κριτική. Γιατί; Δε σου φτάνει η τόση κριτική που δέχεσαι από τους γύρω σου;
Σημασία έχει πως ότι κι αν έκανες στο παρελθόν, σήμερα είσαι πιο έμπειρος και σοφότερος κι αυτό από μόνο του, αρκεί για να δικαιολογήσει τα λάθη του παρελθόντος σου!
Συμπέρασμα: Χρησιμοποίησε όποια λέξη σε εκφράζει, αρκεί να το κάνεις συνειδητά. Και κάθε φορά που πονάς κάπου αδικαιολόγητα, σκέψου σε ποιο "ναι', "πρέπει" ή "δεν μπορώ" σου οφείλεται και προσπάθησε να μην το επαναλάβεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου