Αν έπρεπε να περιγράψω την Μαρία Μανέτα με 4 λέξεις θα επέλεγα τις εξής: Καλλιέργεια,ήθος, βλέμμα και πάθος!
Καλλιέργεια και ήθος: Αν είχα παιδιά, θα ήμουν πολύ ευτυχής να είχαν πλάι τους έναν άνθρωπο σαν την Μαρία. Γιατί θα ήμουν σίγουρη, πως εκτός από ξένες γλώσσες, δίπλα της θα έπαιρναν κι άλλα μαθήματα... Μαθήματα που δε διδάσκονται... Μαθήματα που δεν πληρώνονται...
Βλέμμα: Ζεστό και πάνω απ' όλα ανθρώπινο... (το καταπράσινο χρώμα των ματιών της, είναι άλλη ιστορία):
Πάθος: Για όλα αυτά με τα οποία ασχολείται, για όλα αυτά που ζει, για όλα αυτά που προσδοκεί!
Ένας χαρισματικός άνθρωπος, ένα πολυδιάστατο ταλέντο που αξίζει να γνωρίσεις κι εσύ!
ΜΑΡΙΑ ΜΑΝΕΤΑ
Ριάνα Κουράκου: Είσαι καθηγήτρια αγγλικών και γαλλικών. Όμως,
από την ασφάλεια του δημοσίου και τη διδασκαλία σε κάποιο δημόσια σχολείο, προτίμησες τα ιδιαίτερα μαθήματα...
Μαρία Μανέτα: Ναι! Η πλασματική ασφάλεια του Δημοσίου σε συνδυασμό με την περιορισμένη διδακτέα ύλη και τους φραγμούς που επιβάλλονται στην εκπαίδευση, η οποία δεν πρέπει να περιορίζεται ούτε να καλύπτεται επιφανειακά απλά και μόνο για να βγαίνει η διδακτέα ύλη μέσα σε κάθε σχολικό έτος, ήταν οι βασικότεροι λόγοι για τους οποίους επέλεξα να εργάζομαι ως ελεύθερη επαγγελματίας, ώστε να μπορώ να διδάσκω Αγγλικά & Γαλλικά σωστά, να έχω τη δυνατότητα να είμαι πάνω από κάθε μαθητή μεμονωμένα και να επικεντρώνομαι στη διαφορετικότητα του κάθε παιδιού, ώστε να μάθει να αγαπάει το γνωστικό αντικείμενο, και όχι να το κάνει ως καταναγκαστικό έργο. Ό,τι μαθαίνουμε με χαρά, δεν το ξεχνάμε ποτέ!
Ρ. Κ:Πόσο εύκολο είναι, ειδικά στις μέρες μας, η επαφή και η εκπαίδευση κυρίως σε παιδιά πιο μικρής ηλικίας; Δε χρειάζονται ένα πιο συγκεκριμένο τρόπο προσέγγισης, με δεδομένα και όλα τα προβλήματα, (οικονομικά και προσωπικά), των γονιών, που σίγουρα τα επηρεάζουν;
Μ.Μ: Στις μέρες μας, εν μέσω κρίσης όχι μόνο οικονομικής, αλλά κυρίως εν μέσω κρίσης ηθών και αξιών, είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπορέσει ένας δάσκαλος να περάσει αξίες και ιδανικά μέσα από την εκπαίδευση. Απαιτεί τεράστια αποθέματα ψυχής και καλής διάθεσης το να μπορεί να δείχνει το δρόμο σε ένα παιδί, να το κάνει να αγαπά το διάβασμα και να διψά για μάθηση, και ταυτόχρονα να μπορέσει να του μεταλαμπαδεύσει τη ζέση για τη γνώση και τον κόσμο των βιβλίων, ειδικά όταν στην αντίπερα όχθη βρίσκεται η εικονική πραγματικότητα, ο ωχαδερφισμός και η προχειρότητα.
Ρ.Κ: Σου έτυχε ποτέ κάποιο περιστατικό, που να σε συγκινήσει, σε μάθημα σου;
Μ.Μ: Η συγκινητικότερη στιγμή στη μέχρι τώρα σταδιοδρομία μου ήταν όταν κατά τη διάρκεια ενός μαθήματος, η μικρή μου μαθήτρια Ε., 8 ετών, με ρώτησε: - Κυρία, να σας πω ένα μυστικό; - Θα με τιμούσε πολύ, πες μου. - Είναι κάτι που δεν το ξέρει κανείς για μένα. Εδώ (με το χεράκι της, μου δείχνει το κεφαλάκι της) έχω ένα μουσικόφωνο, και όλες μου οι σκέψεις και τα όνειρα χορεύουνε με νότες! Αυτός ο διάλογος ήταν η Πρωτοχρονιά μου στις 18 Ιανουαρίου 2013. Κοίταξα αυτό το παιδί με τόσο θαυμασμό και αγάπη, που γέμισα ευγνωμοσύνη, θάρρος, όραμα, σκοπό, και ήταν σαν να έβλεπα τον εαυτό μου μπροστά μου να μου μιλά! Γιατί αυτό που μου εξέφρασε αυτό το παιδί συμπυκνώνει και το δικό μου, προσωπικό μυστικό!
Ρ.Κ: Πέραν των ξένων γλωσσών, γνωρίζω πως είσαι ένα πολύπλευρο ταλέντο, που σε συνδυασμό με το ανήσυχο πνεύμα σου, συνηθίζεις να ασχολείσαι με πολλά πράγματα. Ένα από αυτά είναι και η μουσική, σωστά;
Μ.Μ: Ναι! Πέραν των Αγγλικών και των Γαλλικών, και της αγάπης μου για τις ξένες γλώσσες, το δικό μου μουσικόφωνο που προαναφέραμε, δεν είναι άλλο, από την αγάπη μου για τη μουσική! Σε ηλικία 10 ετών, άρχισα να εντρυφώ στη ροκ μουσική, όταν έπεσε στα χέρια μου ένα βινύλιο των Doors. Λάτρεψα τη ροκ μουσική όχι μόνο σαν ήχο, αλλά και σαν στάση ζωής. Από την ηλικία των 10 ετών, η μουσική είναι ένα soundtrack που συνοδεύει την κάθε μου στιγμή, το κάθε μου συναίσθημα, τον κάθε χτύπο της καρδιάς μου, και ήταν πάντα το χόμπυ μου. Φέτος, μου δόθηκε η ευκαιρία να συνδυάσω δύο μεγάλες μου αγάπες, το γράψιμο και τη μουσική. Είμαι μέλος της συντακτικής ομάδας της ιστοσελίδας "Μηχανή του Χρόνου" http://www.mixanitouxronou.gr/ στις στήλες "Ροκ Ιστορίες", "Κλιπ Τριπ" και "Cassetta Stories", όπου μαζί με άλλους, αξιόλογους συνεργάτες, γράφουμε ιστορίες για τη μουσική του χθες, του σήμερα και του αύριο. Κατ'αυτόν τον τρόπο, η Μουσική όχι μόνο ακούγεται, αλλά γράφεται και διαβάζεται!
Ρ.Κ: Άρα, σε κέρδισε η μουσική και επαγγελματικά; Αν σου δινόταν η ευκαιρία, θα τα άφηνες όλα για να της αφοσιωθείς ολοκληρωτικά και τι θα ήθελες να κανείς σε σχέση με αυτή;
Μ.Μ: Η Μουσική άρχισε να με κερδίζει επαγγελματικά φέτος κατά το ήμισυ. Το υπόλοιπο ήμισυ, δηλαδή κομμάτι της διδασκαλίας, είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής μου, αποτελεί έκφραση της ανάγκης μου να μεταδώσω γνώση και χαρά στα παιδιά. Η Μουσική είναι η ανάγκη μου να διασκεδάζω τα μεγάλα παιδιά, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου! Τα δυο αυτά κομμάτια, η Διδασκαλία και η Μουσική, είναι για μένα κάτι σαν Γιν και Γιανγκ. Το ένα τρέφει το άλλο, το ένα έχει ανάγκη το άλλο, αλλά δεν τα νιώθω σαν δύο μισά, αλλά σαν δύο ολόκληρα που αλληλοτροφοδούνται και με κάνουν πλήρη και αρμονική! Σε σχέση με τη Μουσική, νομίζω ότι η ίδια θα με οδηγήσει στα μονοπάτια που μπορώ να την υποστηρίξω και να την εξελίξω, αυτό όμως είναι κάτι που θέλει πολλή μελέτη, κι είναι ένα κομμάτι τόσο ενδιαφέρον και ανεξάντλητο, που καθημερινά νιώθω σαν μια εξερευνήτρια που ανακαλύπτει συνεχώς καινούρια παρακλάδια και προεκτάσεις. Τους τελευταίους μήνες, ασχολούμαι και μελετώ διασκευές τραγουδιών.
Ρ.Κ: Η jazz μουσική, την οποία αγαπάς πολύ, δεν είναι συνήθης στα ακούσματα αλλά και στην κουλτούρα του έλληνα, γι' αυτό και το κοινό της στην Ελλάδα, είναι περιορισμένο. Αυτός ο έρωτας λοιπόν πως προέκυψε;
Μ.Μ: Η αγάπη μου για τη jazz μουσική προέκυψε μέσα από τα ταξίδια μου στο εξωτερικό, και δη στη Γαλλία, όπου υπάρχουν αμέτρητα μικρά μπιστρό και μουσικές σκηνές jazz. Ο κόσμος της jazz είναι ένας κόσμος αυτόνομος, είναι σαν να μπαίνεις σε ένα δωμάτιο το οποίο σου προσφέρει έναν εντελώς νέο και μοναδικό ακουστικό φάσμα. Είναι ένα είδος τόσο ιδιαίτερο, που είτε το λατρεύεις, είτε το απορρίπτεις. Δεν νομίζω πως υπάρχει μέση οδός με τη jazz. Θα μπορούσα να την κατατάξω στην ίδια κατηγορία με την όπερα, από την άποψη ότι δεν μπορείς να την ακούς όλες τις ώρες, σε κάθε μέρος. Θέλει ειδικές συνθήκες για να μπορέσεις να την εκτιμήσεις, σίγουρα όμως θα ήταν άδικο να την απορρίψεις!
Ρ.Κ: Πώς μπορεί κάποιος να επικοινωνήσει μαζί σου;
Μ.Μ: Διαδικτυακά http://www.mixanitouxronou.gr/ με βρίσκετε εδώ και μέσω e-mail: maria.maneta@gmail.com
Ρ.Κ: Για να κλείσουμε με την κύρια ιδιότητά σου, ως καθηγήτρια, τι συμβουλή θα εδινες στους γονείς, με δεδομένο πως περνάς αρκετές ώρες με τα παιδιά τους και ίσως να συνειδητοποιείς καταστάσεις και προβλήματα, που οι ίδιοι δεν μπορούν;
Μ.Μ: Ως καθηγήτρια, η συμβουλή μου προς τους γονείς είναι να έχουν ενσυναίσθηση της μοναδικής ψυχοσύνθεσης των παιδιών τους, να τα αγαπούν και να τα ακούν, να τα καταλαβαίνουν και να ασχολούνται ουσιαστικά μαζί τους, αφιερώνοντάς τους εποικοδομητικό χρόνο και να τα σέβονται ώστε να τους σεβαστούν κι εκείνα. Τα παιδιά σήμερα είναι εξαιρετικά ευφυή και διορατικά, καταλαβαίνουν όλα όσα τους λες και κυρίως, αυτά που δεν τους λες, γι'αυτό και πρέπει να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί στην προσέγγιση απέναντί τους, γιατί στόχος μας είναι να τα βοηθήσουμε να ανοίξουν τα φτερά τους υγιώς και να μπορέσουν να πετάξουν ελεύθερα προς τους ορίζοντες που έχουν ονειρευτεί. Να θυμόμαστε -γονείς και εκπαιδευτικοί- πως τα πλοία δεν είναι φτιαγμένα για τα λιμάνια, ούτε τα πουλιά για τα κλουβιά. Και να έχουμε ενσυναίσθηση της ευθύνης μας: προετοιμάζουμε τους αυριανούς πολίτες όχι μόνο της χώρας μας, αλλά του κόσμου.
Ρ.Κ: Σε ευχαριστώ πολύ για τα τόσο ενδιαφέροντα πράγματα που συζητήσαμε!
Μ.Μ: Κι εγώ ευχαριστώ πολύ για αυτή την όμορφη στιγμή που μου προσέφερες!
Καλλιέργεια και ήθος: Αν είχα παιδιά, θα ήμουν πολύ ευτυχής να είχαν πλάι τους έναν άνθρωπο σαν την Μαρία. Γιατί θα ήμουν σίγουρη, πως εκτός από ξένες γλώσσες, δίπλα της θα έπαιρναν κι άλλα μαθήματα... Μαθήματα που δε διδάσκονται... Μαθήματα που δεν πληρώνονται...
Βλέμμα: Ζεστό και πάνω απ' όλα ανθρώπινο... (το καταπράσινο χρώμα των ματιών της, είναι άλλη ιστορία):
Πάθος: Για όλα αυτά με τα οποία ασχολείται, για όλα αυτά που ζει, για όλα αυτά που προσδοκεί!
Ένας χαρισματικός άνθρωπος, ένα πολυδιάστατο ταλέντο που αξίζει να γνωρίσεις κι εσύ!
ΜΑΡΙΑ ΜΑΝΕΤΑ
Μαρία Μανέτα: Ναι! Η πλασματική ασφάλεια του Δημοσίου σε συνδυασμό με την περιορισμένη διδακτέα ύλη και τους φραγμούς που επιβάλλονται στην εκπαίδευση, η οποία δεν πρέπει να περιορίζεται ούτε να καλύπτεται επιφανειακά απλά και μόνο για να βγαίνει η διδακτέα ύλη μέσα σε κάθε σχολικό έτος, ήταν οι βασικότεροι λόγοι για τους οποίους επέλεξα να εργάζομαι ως ελεύθερη επαγγελματίας, ώστε να μπορώ να διδάσκω Αγγλικά & Γαλλικά σωστά, να έχω τη δυνατότητα να είμαι πάνω από κάθε μαθητή μεμονωμένα και να επικεντρώνομαι στη διαφορετικότητα του κάθε παιδιού, ώστε να μάθει να αγαπάει το γνωστικό αντικείμενο, και όχι να το κάνει ως καταναγκαστικό έργο. Ό,τι μαθαίνουμε με χαρά, δεν το ξεχνάμε ποτέ!
Ρ. Κ:Πόσο εύκολο είναι, ειδικά στις μέρες μας, η επαφή και η εκπαίδευση κυρίως σε παιδιά πιο μικρής ηλικίας; Δε χρειάζονται ένα πιο συγκεκριμένο τρόπο προσέγγισης, με δεδομένα και όλα τα προβλήματα, (οικονομικά και προσωπικά), των γονιών, που σίγουρα τα επηρεάζουν;
Μ.Μ: Στις μέρες μας, εν μέσω κρίσης όχι μόνο οικονομικής, αλλά κυρίως εν μέσω κρίσης ηθών και αξιών, είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπορέσει ένας δάσκαλος να περάσει αξίες και ιδανικά μέσα από την εκπαίδευση. Απαιτεί τεράστια αποθέματα ψυχής και καλής διάθεσης το να μπορεί να δείχνει το δρόμο σε ένα παιδί, να το κάνει να αγαπά το διάβασμα και να διψά για μάθηση, και ταυτόχρονα να μπορέσει να του μεταλαμπαδεύσει τη ζέση για τη γνώση και τον κόσμο των βιβλίων, ειδικά όταν στην αντίπερα όχθη βρίσκεται η εικονική πραγματικότητα, ο ωχαδερφισμός και η προχειρότητα.
Ρ.Κ: Σου έτυχε ποτέ κάποιο περιστατικό, που να σε συγκινήσει, σε μάθημα σου;
Μ.Μ: Η συγκινητικότερη στιγμή στη μέχρι τώρα σταδιοδρομία μου ήταν όταν κατά τη διάρκεια ενός μαθήματος, η μικρή μου μαθήτρια Ε., 8 ετών, με ρώτησε: - Κυρία, να σας πω ένα μυστικό; - Θα με τιμούσε πολύ, πες μου. - Είναι κάτι που δεν το ξέρει κανείς για μένα. Εδώ (με το χεράκι της, μου δείχνει το κεφαλάκι της) έχω ένα μουσικόφωνο, και όλες μου οι σκέψεις και τα όνειρα χορεύουνε με νότες! Αυτός ο διάλογος ήταν η Πρωτοχρονιά μου στις 18 Ιανουαρίου 2013. Κοίταξα αυτό το παιδί με τόσο θαυμασμό και αγάπη, που γέμισα ευγνωμοσύνη, θάρρος, όραμα, σκοπό, και ήταν σαν να έβλεπα τον εαυτό μου μπροστά μου να μου μιλά! Γιατί αυτό που μου εξέφρασε αυτό το παιδί συμπυκνώνει και το δικό μου, προσωπικό μυστικό!
Ρ.Κ: Πέραν των ξένων γλωσσών, γνωρίζω πως είσαι ένα πολύπλευρο ταλέντο, που σε συνδυασμό με το ανήσυχο πνεύμα σου, συνηθίζεις να ασχολείσαι με πολλά πράγματα. Ένα από αυτά είναι και η μουσική, σωστά;
Μ.Μ: Ναι! Πέραν των Αγγλικών και των Γαλλικών, και της αγάπης μου για τις ξένες γλώσσες, το δικό μου μουσικόφωνο που προαναφέραμε, δεν είναι άλλο, από την αγάπη μου για τη μουσική! Σε ηλικία 10 ετών, άρχισα να εντρυφώ στη ροκ μουσική, όταν έπεσε στα χέρια μου ένα βινύλιο των Doors. Λάτρεψα τη ροκ μουσική όχι μόνο σαν ήχο, αλλά και σαν στάση ζωής. Από την ηλικία των 10 ετών, η μουσική είναι ένα soundtrack που συνοδεύει την κάθε μου στιγμή, το κάθε μου συναίσθημα, τον κάθε χτύπο της καρδιάς μου, και ήταν πάντα το χόμπυ μου. Φέτος, μου δόθηκε η ευκαιρία να συνδυάσω δύο μεγάλες μου αγάπες, το γράψιμο και τη μουσική. Είμαι μέλος της συντακτικής ομάδας της ιστοσελίδας "Μηχανή του Χρόνου" http://www.mixanitouxronou.gr/ στις στήλες "Ροκ Ιστορίες", "Κλιπ Τριπ" και "Cassetta Stories", όπου μαζί με άλλους, αξιόλογους συνεργάτες, γράφουμε ιστορίες για τη μουσική του χθες, του σήμερα και του αύριο. Κατ'αυτόν τον τρόπο, η Μουσική όχι μόνο ακούγεται, αλλά γράφεται και διαβάζεται!
Ρ.Κ: Άρα, σε κέρδισε η μουσική και επαγγελματικά; Αν σου δινόταν η ευκαιρία, θα τα άφηνες όλα για να της αφοσιωθείς ολοκληρωτικά και τι θα ήθελες να κανείς σε σχέση με αυτή;
Μ.Μ: Η Μουσική άρχισε να με κερδίζει επαγγελματικά φέτος κατά το ήμισυ. Το υπόλοιπο ήμισυ, δηλαδή κομμάτι της διδασκαλίας, είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής μου, αποτελεί έκφραση της ανάγκης μου να μεταδώσω γνώση και χαρά στα παιδιά. Η Μουσική είναι η ανάγκη μου να διασκεδάζω τα μεγάλα παιδιά, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου! Τα δυο αυτά κομμάτια, η Διδασκαλία και η Μουσική, είναι για μένα κάτι σαν Γιν και Γιανγκ. Το ένα τρέφει το άλλο, το ένα έχει ανάγκη το άλλο, αλλά δεν τα νιώθω σαν δύο μισά, αλλά σαν δύο ολόκληρα που αλληλοτροφοδούνται και με κάνουν πλήρη και αρμονική! Σε σχέση με τη Μουσική, νομίζω ότι η ίδια θα με οδηγήσει στα μονοπάτια που μπορώ να την υποστηρίξω και να την εξελίξω, αυτό όμως είναι κάτι που θέλει πολλή μελέτη, κι είναι ένα κομμάτι τόσο ενδιαφέρον και ανεξάντλητο, που καθημερινά νιώθω σαν μια εξερευνήτρια που ανακαλύπτει συνεχώς καινούρια παρακλάδια και προεκτάσεις. Τους τελευταίους μήνες, ασχολούμαι και μελετώ διασκευές τραγουδιών.
Ρ.Κ: Η jazz μουσική, την οποία αγαπάς πολύ, δεν είναι συνήθης στα ακούσματα αλλά και στην κουλτούρα του έλληνα, γι' αυτό και το κοινό της στην Ελλάδα, είναι περιορισμένο. Αυτός ο έρωτας λοιπόν πως προέκυψε;
Μ.Μ: Η αγάπη μου για τη jazz μουσική προέκυψε μέσα από τα ταξίδια μου στο εξωτερικό, και δη στη Γαλλία, όπου υπάρχουν αμέτρητα μικρά μπιστρό και μουσικές σκηνές jazz. Ο κόσμος της jazz είναι ένας κόσμος αυτόνομος, είναι σαν να μπαίνεις σε ένα δωμάτιο το οποίο σου προσφέρει έναν εντελώς νέο και μοναδικό ακουστικό φάσμα. Είναι ένα είδος τόσο ιδιαίτερο, που είτε το λατρεύεις, είτε το απορρίπτεις. Δεν νομίζω πως υπάρχει μέση οδός με τη jazz. Θα μπορούσα να την κατατάξω στην ίδια κατηγορία με την όπερα, από την άποψη ότι δεν μπορείς να την ακούς όλες τις ώρες, σε κάθε μέρος. Θέλει ειδικές συνθήκες για να μπορέσεις να την εκτιμήσεις, σίγουρα όμως θα ήταν άδικο να την απορρίψεις!
Ρ.Κ: Πώς μπορεί κάποιος να επικοινωνήσει μαζί σου;
Μ.Μ: Διαδικτυακά http://www.mixanitouxronou.gr/ με βρίσκετε εδώ και μέσω e-mail: maria.maneta@gmail.com
Ρ.Κ: Για να κλείσουμε με την κύρια ιδιότητά σου, ως καθηγήτρια, τι συμβουλή θα εδινες στους γονείς, με δεδομένο πως περνάς αρκετές ώρες με τα παιδιά τους και ίσως να συνειδητοποιείς καταστάσεις και προβλήματα, που οι ίδιοι δεν μπορούν;
Μ.Μ: Ως καθηγήτρια, η συμβουλή μου προς τους γονείς είναι να έχουν ενσυναίσθηση της μοναδικής ψυχοσύνθεσης των παιδιών τους, να τα αγαπούν και να τα ακούν, να τα καταλαβαίνουν και να ασχολούνται ουσιαστικά μαζί τους, αφιερώνοντάς τους εποικοδομητικό χρόνο και να τα σέβονται ώστε να τους σεβαστούν κι εκείνα. Τα παιδιά σήμερα είναι εξαιρετικά ευφυή και διορατικά, καταλαβαίνουν όλα όσα τους λες και κυρίως, αυτά που δεν τους λες, γι'αυτό και πρέπει να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί στην προσέγγιση απέναντί τους, γιατί στόχος μας είναι να τα βοηθήσουμε να ανοίξουν τα φτερά τους υγιώς και να μπορέσουν να πετάξουν ελεύθερα προς τους ορίζοντες που έχουν ονειρευτεί. Να θυμόμαστε -γονείς και εκπαιδευτικοί- πως τα πλοία δεν είναι φτιαγμένα για τα λιμάνια, ούτε τα πουλιά για τα κλουβιά. Και να έχουμε ενσυναίσθηση της ευθύνης μας: προετοιμάζουμε τους αυριανούς πολίτες όχι μόνο της χώρας μας, αλλά του κόσμου.
Ρ.Κ: Σε ευχαριστώ πολύ για τα τόσο ενδιαφέροντα πράγματα που συζητήσαμε!
Μ.Μ: Κι εγώ ευχαριστώ πολύ για αυτή την όμορφη στιγμή που μου προσέφερες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου